Λοιπόν -άσχετο γενικά- ξέρεις κάτι; Σιχαίνομαι τους καλούς τρόπους. Κουράστηκα να λέω "μμ..είναι πολύ ωραίο το φαγητό", ενώ στην πραγματικότητα είναι χάλια. Κουράστηκα να λέω "δεν πειράζει!", ενώ πειράζει και "κανένα πρόβλημα!", ενώ έχω πρόβλημα. Κουράστηκα να το παίζω καλή ακόμα κι όταν I don't feel like doing it. Και βαρέθηκα, μα βαρέεεθηκα, να λέω "μην ανησυχείς, δεν παρεξηγώ εγώ!", ενώ παρεξηγώ! Κι ενώ ναι, με ενοχλεί αυτό που λες και όχι, δεν είμαι φαν του "χτύπα κι άλλο θα τ' αντέξω". Και δεν αντέχω άλλο να σφίγγω τα χέρια και τα δόντια μου και να πονάνε μετά ή να μπίγω τα νύχια στα μπούτια μου για να μην αρχίσω να ουρλιάζω γεμάτη εκνευρισμό! Δε μπορώ να μου λένε τι να κάνω. Να μπαίνουν στο χώρο μου και να μου κάνουν υποδείξεις. Άσε με ρε φίλε να τα κάψω τα ρημαδο-κουλουράκια! Τουλάχιστον θα είναι ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ καμμένα κουλουράκια!
Πφ! Νεύρα..άπειρα. Ας πω για άλλη μια φορά ότι φταίει το φεγγάρι. Λοιπόν ας πάω για ύπνο μήπως και ηρεμήσω λιγάκι. Θα σου εξηγήσω αύριο τι συνέβη.
χχχ
Well, και εγω τα βαρε8ηκα αυτα. Προσωπικα εκτιμαω περισσοτερο τους αν8ρωπους που ειναι 'αυ8εντικοι' και εχουν τα κοτσια να τα πουνε στα ιδια, χυμα και τσουβαλατα [εννοειτε με εναν ευγενικο τονο].
ReplyDeleteΕxceptional article ;)
xXx B*