Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου - 15:12

Μόλις γύρισα από το σχολείο. Επιτέλους τέλειωσε αυτή η βδομάδα. Παίζει να ήταν και η χειρότερη της ζωής μου. Δηλαδή, ποτέ δε γινόταν κάτι συναρπαστικό στη ζωή μου, αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε όριο. Ίσως το αποκορύφωμα της βδομάδας μου να ήταν η συνεδρία με τον ψυχολόγο την Πέμπτη. Δηλαδή έχω φτάσει στο σημείο το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ζωής μου να είναι να μιλάω σε κάποιον ο οποίος απλά πληρώνεται για να με ακούσει και μετά λογικά αδιαφορεί πλήρως. Νομίζω θέλω να γίνω ψυχολόγος τελικά. Η πιο καλή δουλειά είναι. Αλλά δε ξέρω από τι κατεύθυνση πας. Δεν πειράζει. Θα γράψω καλά και αν θέλει απο πρώτο πεδίο θα περάσω από εκεί χάνοντας μόρια. Τέλος πάντων, μου ζήτησε να του περιγράψω τα όνειρα μου. Όχι όνειρα-στόχους, όνειρα που βλέπω μες στον ύπνο μου. Και παρατήρησα, όσο του τα έλεγα, πως σχεδόν σε όλα μου τα όνειρα είμαι μόνος και ή πέφτω ή είμαι σε ένα σταθμό με τρένα. Και μιλάμε δεν το είχα καταλάβει ως τώρα. Και μου είπε να γράφω σε ένα τετράδιο και τα όνειρα που βλέπω να τα αναλύουμε κάθε φορά. Καλά, σιγά μη το κάνω. Αλλά τέλος πάντων. Θα ξαναμιλήσουμε λέει για τα όνειρα μου και την Τρίτη. Καλά κάθομαι και μιλάω τόση ώρα για τα όνειρα μου. Και μιλάω μόνος μου. Έχω πια απελπιστεί. Χτες μπήκα σε ένα τσατ τέτοιο μπας και βρω κάποιον να μιλήσω. Αλλά.. όλοι σεξ θέλουν σ'αυτά τα σαιτ. Καλά, τουλάχιστον αυτοί λογικά θα χουν εκπληρώσει τις άλλες τους επιθυμίες και απλά αυτή μένει ανεκπλήρωτη. Βασικά, όχι. Χειρότεροι είναι αυτοί από μένα. Ναι, πάντως δεν βρήκα κανέναν. Και δεν το ξανακάνω. Άντε να παω πανεπιστήμιο να μην ξέρει κανείς το παρελθόν μου να γνωρίσω ανθρώπους. Εντάξει. Αυτά. Μιζέριασα για ακόμη μια φορά. Ας διαβάσω για το βράδυ.

No comments:

Post a Comment