Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου - 03:39

Πάει πολύς καιρός όντως.
Και για να μη μείνεις και με την απορία, εκείνο το βράδυ της Τρίτης ξαναπήγα στην καφετέρια και πλήρωσα τη σοκολάτα και μετά γύρισα σπίτι.
Και μετά χάλασαν τα πάντα.
Έμαθα δύο πράγματα που με σόκαραν. Και ειλικρινά δε θέλω να μιλήσω γι' αυτά. Απλά θα σου πω.
1. Η Κάτε είναι στο νοσοκομείο. Υπερβολική δόση. Δεν το χωράει ο νους μου. Η Κάτε;
2. Και ποιος την προμήθευε; Ο Αλέξανδρος. Τον έχουν μέσα τώρα.
Ούτε ξέρω πως ξεκίνησε η όλη φάση, ούτε πως τον πιάσανε.
Και η Κάτε δεν είναι καλά. Είναι στην Εντατική ακόμα. Διασωληνομένη. Σιχαίνομαι να τη βλέπω έτσι. Έχω περάσει πολλές ώρες αυτό το δεκαπενθήμερο στο νοσοκομείο και δεν αντέχω άλλο. Κι αυτή η απαίσια μυρωδιά της αρρώστιας μου φέρνει αναγούλα.
Σκατά. (κατέληξα να μιλάω έτσι)
Είμαι πιο μόνη από ποτέ. Στο σχολείο δε μου μιλάει άνθρωπος. Το όλο πράμα για την Κάτε μαθέυτηκε κι όλοι νομίζουν ότι κι εγώ..παίρνω τέλος πάντων. Οι καθηγητές με κοιτάνε με μισό μάτι. Ο κύριος Πέτρος δε με κοιτάει καν.
Και μεθαύριο είναι Χριστούγεννα κι οι άλλοι έχουν κλείσει καιρό τώρα κάτι εισιτήρια για Παρίσι, αλλά εγώ δεν πάω πουθενά. Είπα θα μείνω για την Κάτε, αλλά δε θέλω να περάσω τις γιορτές μόνη. Θέλω να μείνει κάποιος πίσω μαζί μου, αλλά δεν πρόκειται να τους πω τίποτα.

Απόψε ήθελα να πάρω το μεγάλο αρκούδο αγκαλιά και να κοιμηθώ μαζί του. Αν είναι δυνατόν που κατάντησα. Και μετά σηκώθηκα και θυμήθηκα να γράψω.
Και νιώθω ένα κενό. Και δεν ξέρω πώς να το γεμίσω. Γι' αυτό όλη την ώρα κάτι μασουλάω. Ώσπου θα γίνω μια χοντρή αγελάδα και κανείς δε θα με θέλει και δε θα χωράω απ' τις πόρτες.

Θα μείνω μια βδομάδα μόνη.
Θέλω να πέσω σε χειμερία νάρκη.
Και Πανελλήνιες ολέ. Δε θα περάσω πουθενά.
Βασικά είμαι σε λάθος κατεύθυνση.
Ναι, τώρα το κατάλαβα.

Και ξεκίνησα το κάπνισμα. Μπράβο μου. Μου αξίζουν συγχαρητήρια. Έχω καταπατήσει όλες τις αρχές μου. Εγώ η αντικαπνίστρια. Είμαι για λύπηση.

Δεν ξέρω αν θα ξαναγράψω.