Εντάξει. Είμαι τραγικός. Είναι 1 και 19 και ακόμη να κοιμηθώ και δεν έχω διαβάσει και τίποτα. Αλλά δε μπορώ να συγκεντρωθώ. Όλη την ώρα έρχεται στο μυαλό μου η κοπελιά. Και έκανα και έρευνα στο Facebook μπας και την βρω, αλλά απέτυχα και σε αυτό, αφού δεν έχω καμία ιδέα πως την λένε, αλλά ούτε και κανέναν άλλον από την τάξη της και απο το σχολείο γενικότερα. Και της πάει πάρα πολύ το Αριάδνη. Το αποφάσισα αυτό. Και δεν ξέρω τι να βάλω αύριο. Θέλω να ξαναβάλω την μπλούζα τη σημερινή για να ξέρω ότι θα ρθει να μου μιλήσει, αλλά μετά μπορεί να νομίζει ότι είμαι βρώμος και δεν αλλάζω ποτέ μπλούζες. Και οπότε δεν ξέρω. Λέω όμως να βάλω την μπλούζα με τους Beatles. Σε όλους αρέσουν οι Beatles. Αλλά αν δεν της αρέσουν οι Beatles? Αν είναι η εξαίρεση στον κανόνα?
Μα αν είναι δυνατόν. Που έχω φτάσει. Να σκέφτομαι τόσες ώρες τι να βάλω αύριο. Ούτε κορίτσι να ήμουν. Θα βάλω μια απλή μπλε μπλούζα. Τέλος.
Και ύπνος. Ύπνος. Γιατί αν δεν κοιμηθώ τώρα, δεν θα μπορώ να ξυπνήσω αύριο -σήμερα το πρωί- και θα χάσω Μαθηματικά και δεν θα μάθω πόσο έγραψα. Και θα ναι και ολοκόκκινα τα μάτια μου και δεν θα μου ξαναμιλήσει γιατί θα νομίζει ότι είμαι ναρκωμανής. Ή όπως γράφεται.
Και κατήντησα να γράφω 2 φορές την ημέρα. Τι γίνεται στον κόσμο? Και είναι Δεκέμβρης. Σε 24 μέρες Χριστούγεννα. Φτάνουν οι Πανελλήνιες. Άγχος.
No comments:
Post a Comment