Η μαμά λέει ότι στις φωτογραφίες φαίνομαι πολύ αδύνατη και πρέπει να τρώω και να μην ξανακουρέψω ποτέ τα μαλλιά μου, γιατί είναι ωραία τώρα που έχουν μακρύνει πάλι. Βασικά είχα πάντα πολύ μακριά μαλλιά. Απο τότε που με θυμάμαι. Η μαμά μου, δεν ξέρω αν σου είπα, επειδή ήταν και πολύ γυναίκα της επανάστασης, ακολουθούσε και τους χίπεις μια περίοδο. Όσο ήμουν μικρή λοιπόν και δεν πήγαινα σχολείο, κάθε βράδυ πηγαίναμε ο μπαμπάς, η μαμά κι εγώ σε κάποια συνάντηση ή σε κάποιο πάρτυ που γίνονταν σε διάφορες παραλίες απο δω κι από κει. Κι ήμασταν οι τρεις μας. Τότε ήμασταν πράγματι οικογένεια. Ομολογώ ότι ήταν πολύ ωραία. Μου άρεσε να με ντύνει η μαμά με εκείνα τα λουλουδάτα φορέματα και να μου βάζει κορδέλες στα μαλλιά, που έφταναν ως τη μέση κι όλοι τα ζηλέυαν για το καστανοκόκκινο χρώμα τους. Το οποίο χρώμα οφείλεται στις πολωνέζικες ρίζες μου. Αν δε στο έχω αναφέρει, ο παππούς και η γιαγιά απο τη μεριά του μπαμπά είναι απο κει. Αλλά ο μπαμπάς μεγάλωσε εδώ. Κάνανε το λάθος οι παππούδες μου να μεταναστεύσουν. Θα μ'άρεσε να ζω στην Πολωνία. Είχα πάει μια φορά τα Χριστούγεννα και ήταν όλα πανέμορφα και κάτασπρα. Αλλά και την Πόλη την αγαπώ. Θα ήμουν αχάριστη αν δεν την αγαπούσα. Πάλι μακρυγορώ. Λοιπόν είναι ένα πρόβλημα αυτό. Θα μου στοιχίσει στην Έκθεση. Πρέπει να το προσέξω.
Που λες τώρα θυμήθηκε η μάνα μου να το πάιξει μητέρα. Μου έιπε οτι της έλειψα κιόλας. Εγώ δεν ξέρω αν μου λείπει. Βασικά δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Α, ναι. Δε σου είπα γιατί έκοψα τα μαλλιά μου όμως. Όταν αποφάσισαν να φύγουν οι γονείς μου, πήρα ένα μεγάλο ψαλίδι και τα έκοψα ως τη ρίζα. Δεν ξέρω γιατί το έκανα. Ήμουν και μικρή τότε, αλλά απο αντίδραση φαντάζομαι. Η μαμά έκλαιγε δυο μέρες. Για τα μαλλιά μου. Ε, λοιπόν πολύ το χάρηκα. Μου την έδινε που της άρεσαν τόσο πολύ τα μαλλιά μου. Συχνά ένιωθα ότι τα αγαπούσε πιο πολύ από μένα. Τέλος πάντων. Απο τότε δεν τους ξανάφησα να μου τα μακρύνουν. Ήταν η δική μου επανάστηση και δε θα μου τη χαλάγανε. Αλλά πριν δυο χρόνια μπήκα στο Λύκειο, οπότε αποφάσισα να τα ξαναμακρύνω.
Μα μιλάω τόση ώρα για τρίχες. Έλεος! Γενικά δεν πολυασχολούμαι με αυτά τα πράγματα γιατί τα βρίσκω ανούσια. Προτιμώ να ασχολούμαι με άλλα πιο ουσιώδη. Όπως οι τέχνες για παράδειγμα. Λατρέυω οτιδήποτε καλλιτεχνικό. Κι αν δεν περάσω στη Βιολογία, θα δώσω στην Καλών Τεχνών. Το έχω αποφασίσει καιρό τώρα αλλά δεν το έχω πει σε κανέναν. Το έχω πει στην Κάτε μόνο. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω καποιον άλλο να του μιλήσω. Μόνο η Κάτε με καταλαβαίνει. Η Κάτε. Ούτε για αυτήν σου έχω μιλήσει. Την ξέρω απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Κι είναι το μόνο άτομο που έχει μείνει δίπλα μου σε όλα. Ίσως να είναι λίγο ανόητο να πιστεύει κανείς στις αδερφές ψυχές, αλλά αν υπάρχουν τότε η Κάτε είναι σίγουρα η δική μου. Στο σχολείο όλοι νομίζουν ότι είμαστε σνομπ γιατί δεν κάνουμε παρέα με κανέναν άλλο. Αλλά δε νομίζω ότι θα άντεχε κανείς την παρέα μας. Θα του ήταν πολύ δύσκολο να προσαρμοστεί στους ρυθμούς μας. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, η Κάτε έχει παρέες. Όχι φίλους, παρέες. Εγώ γενικά δεν αισθάνομαι άνετα με άτομα που δεν ξέρω, νιώθω ότι γίνομαι βάρος. Γενικά ακούγεται στο σχολείο ότι είμαι σνομπ και ξινή. Δεν ξέρω γιατί. Εγώ δεν έχω ενοχλήσει ποτέ κανέναν. Χμ. Δε με ξέρουν, γι'αυτό. Δεν πειράζει όμως.
Απο τον μυστηριώδη νεαρό κανένα νέο. Τον είδα και σήμερα στο σχολείο. Η Κάτε μου είπε οτι με κοιτούσε με μίσος. Γιατί όμως; Αναρωτιέμαι. Α! Εμαθα πως τον λένε. Ορφέα. Χμ. Του ταιριάζει. Είναι ομορφο όνομα και του ταιριάζει γιατί είναι κι αυτός όμορφος. Βασικά τα μάτια του. Τα μάτια του είναι υπέροχα. Αλλά αν με μισεί τότε θα τον μισήσω κι εγώ. Θα είναι κρίμα βέβαια, γιατί φαίνεται καλό παιδί. Αλλά τι να κάνεις.
Σήμερα έμαθα επίσης οτι η Αλκιόνη κι ο Μιχάλης θα συγκατοικήσουν. Το έλεγε στην προσευχή η Αρετή, που είναι κολλητή της Αλκιόνης. Είναι πολύ ερωτευμένοι σου λέει. Η Αλκιόνη παράτησε το σχολείο και ο Μιχάλης μόλις μαζέψει κάποια λεφτά, θα την πάρει να πάνε να ζήσουν στην Σκόπελο, από όπου κατάγεται. Κρίμα που η Αλκιόνη παράτησε το σχολείο. Ήταν η καλύτερη μαθήτρια του σχολείου μας. Αλλά έτσι είναι αυτοί οι έρωτες. Σαρώνουν τα πάντα. Απαιτούν θυσίες. Τα έχω διαβάσει στα βιβλία εγώ.
Λοιπόν, αρκετά για σήμερα. Ανυπομονώ να έρθει το αύριο για να ξαναδω τα μάτια του Ορφέα. Βέβαια αν όντως με μισεί, θα πρέπει να πάψω να ανυπομονώ για τέτοια πράγματα. Αλλά ίσως απλά είναι αυτή η αντίδραση του προς τα άτομα που δε γνωρίζει. Ίσως απλά να είναι επιθετικός με τους αγνώστους. Δεν τον αδικώ. Είμαι κι εγώ καμιά φορά έτσι. Εγώ θα επιδιώξω να τον γνωρίσω. Ποτέ δεν ξέρεις.
χχχ
No comments:
Post a Comment