"..a kiss with a fist is better than noooone!". Μα όλη μέρα τριγυρνάει αυτό το τραγούδι στο κεφάλι μου. Μα τι θα γίνει επιτέλους; Να θέλεις να διαβάσεις και εκεί που λες για βακτήρια και DNA (φαν της βιολογίας βλέπεις) ξαφνικά να πετάγεται και ένα "..then I set fire to our beee-ee-ee-ee-ee-ed!". Ε άντε να συγκεντρωθείς μετά! Τρίτη Λυκείου σου λέει, διάβασμα και κακό και πήζει το μυαλό. Και σαν τελειώσει θα σου πω εγώ! Μη με είδατε. Αλλά κάτσε πρώτα να περάσουμε. Τελος πάντων πολύ μονόλογος! Κι άμα αρχίζει ο μονόλογος λέω πολλά και μερικά δεν είναι κι ευχάριστα sooo..stop! Ξέρεις αποφεύγω τις σκέψεις μου τελευταία. Και τον εαυτό μου τον έχω αναδιπλώσει (όπως αναδιπλώνεται το DNA με τις ιστόνες ένα πράμα -ναι, λέω πολλές κρυάδες, θα το διαπιστώσεις και στη συνέχεια-) κι τον έχω κλείσει σ' ένα συρταράκι μικρό μικρό και το έχω φυλάξει κάτω απ' το κρεβάτι μου. Α ναι, δεν έχουμε και πολύ καλές παρτίδες τελευταία εμείς οι δυο, εγώ κι ο εαυτός μου εννοώ, και από τους τσακωμούς προτιμώ τη σιωπή. Ε κι αν μερικές φορές προσποιούμαι τη χαρούμενη ακόμα κι αν δεν είμαι, δεν έγινε και τίποτα.
Τέλος πάντων κακές παρτίδες άνοιξες κι εσύ που έπιασες να διαβάσεις τούτο εδώ, αλλά εγώ ευθύνη δε φέρω. Εγώ απλά γράφω. Αναφέρω. Παραθέτω. Εσύ τώρα, που δε σου φτάνουν τα δικά σου προβλήματα και θέλεις να ασχοληθείς και με τα δικά μου, ε τι να σου πω, συγγνώμη αλλά πας γυρεύοντας!
Λοιπόν, η ζωή μου είναι ένα χάλι εντάξει; Και μη βιαστείς να βγάλεις το συμπέρασμα πως είμαι απαισιόδοξη, ρεαλίστρια είμαι. Εντάξει μωρέ, δεν είναι και τόσο χάλι δηλαδή για να λέμε και του στραβού το δίκιο (πολύ αδικημένοι οι στραβοί by the way, στο λέω εγώ που έχω 3 βαθμούς μυωπία και δεν καταδέχομαι να βάλω γυαλιά γιατί μου χαλάνε το image. Δηλαδή η κοινωνία γιατί να μη φροντίσει γι'αυτούς τους καημένους που λόγω νοτιά ούτε φακό επαφής δε μπορούν να βάλουν και λόγω image ούτε γυαλί; Για τους τυφλούς αγαπητή κοινωνία έφτιαξες ανάγλυφα πλακάκια, για τους στραβούς όμως; ), καλή είναι. Καμιά φορά τα σκέφτομαι όλα και γελάω. Ε ναι, είναι για γέλια, άμα τα δεις απ' έξω. Και νομίζω ότι έτσι αποφάσισα να τα βλέπω από δω και πέρα τα πράματα. Καλύτερα είναι πιστεύω. Εντάξει δε σου λέω πως θα γίνω και αναίσθητη γιατί τέτοιες ριζικές αλλαγές δε γίνονται ούτε με την κυβέρνηση, θα γίνουνε με εμένα; (πάλι κρυάδα!) Θα μείνω αυτή που είμαι, απλά θα σταματήσω να σκάω για τον ένα και τον άλλο (δεν περιέχονται οι φίλοι). Θα κοιτάξω τη ζωή μου, την προσωπική, που θέλει λίγο φτιάξιμο. Μου έχουν ξεφύγει κάτι μολυβιές έξω από το περιθώριο του καμβά, αλλά θα τις διορθώσω. Η ζωή είναι ωραία! Κατέληξα! Αύριο ίσως να σου λέω πως είναι χάλια, αλλά εσύ να θυμάσαι αυτο που λέω τώρα. Κι άμα δε σου έρθουν κι όλα όπως τα θέλεις, δεν πειράζει, κάποιος καλός λόγος θα υπάρχει.
Τώρα έξω κάνει κρύο, καιρός για δύο που λένε, εγώ είμαι μόνη μου βέβαια, αλλά έχω παρέα το όμορφο ασημί iPod μου και λέμε να βγούμε μια βόλτα να απολαύσουμε τον έρωτα μας στο τσουχτέρο κρύο του Νοέμβρη. Μιας που ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο μου έστειλε μήνυμα ότι θα αργήσει κάμποσο καιρό ακόμα, λέω κι εγώ να τον απατήσω λίγο, σάμπως θα το μάθει και ποτέ; (ωπ! να η κατάθλιψη.) Θα μου πεις τώρα ποιος είναι ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο. Εμ, μήπως εγώ ξέρω; " δύσκολος καιρός για πρίγκιπες.." Εντάξει ίσως και να ξέρω, άλλα άμα δεν το ξέρει αυτός δεν πρόκειται να έρθει ποτέ! Αχ, ασυναρτησίες λέω πάλι. Λοιπόν το iPod μου με περιμένει στην πόρτα! Τα υπόλοιπα αργότερα.
xxx
No comments:
Post a Comment